Bu yazı, Martin Buber'de 'Ben-Sen' (I and Thou) ilişkisini analiz eder. Buber'in ben-sen ilişkisi, gerçekliğin doğasını kişisel diyaloğun nasıl tanımlayabileceğini tasvir etmesiyle, bir diyalog felsefesidir. Bu bağlamda, şu sorulara cevap bulunmaya çalışılacaktır: Buber niçin böyle bir formül önermiştir? Önerisi hangi imaları barındırmaktaydı? Buber'in, Descartes'ın ben ya da egosuna ilave ettiği 'sen ve biz' eklentisi bu problemi çözmüş müdür? 'Ben-sen' ilişkisinin etik görünümü nasıldır? Doal ve doğaüstücü teolojinin ötesinde, bir ahlâk görüşü sunulabilmiş midir? Onun çözümü esasında hümanist bir personalizm midir?

Modern zamanların doğa ve insan yorumları, mekanik bir bilim ve materyalist ontolojinin kontrolüne bırakılmıştır. Değer ya da etik, biyoloji, psikoloji ve sosyolojideki her hangi bir konu gibi ele alınmıştır. Her varolan değer, bir olguya, her norm, bir gerçeğe, her fikir, bir ideolojiye dönüştürülmüştür. İşte bu makale, bağımsız bir değerler doktrini ya da değerden yalıtılmış bir ontoloji problemini ele alacaktır. Günümüzdeki değer ve anlam krizinin kaynağı irdelenecektir.